In mijn laatste blog heb je kunnen lezen dat ik toen mijn laatste “Martijn zingt Hollandse meesters” heb gespeeld. Een voorlopig afscheid van een voorstelling die me erg dierbaar was.
Een voorstelling die ik ben gaan maken op verzoek van De Buitenpoort in Huissen. Een voorstelling met liedjes die me paste. Mooie verhaaltjes op muziek gezet door de grote van Nederlandse muziekgeschiedenis. Maar ja…. dan ben je op een gegeven moment 2 jaar verder. En dan…?
Geen idee!!!
Ik weet dat ik heel graag weer iets wil maken. Een voorstelling die bij me past en waar ik alles in kwijt kan wat ik leuk vind om te doen. Maar ja, wat dan?
De gedachten dat ik totaal nog geen idee heb maakt me op momenten onzeker maar geeft me ook energie. Als ik iets wil moet ik ook zelf nu de stappen gaan zetten. En een eerste keer een voorstelling maken is spannend maar volgens mij vind ik het traject in gaan voor iets nieuws nog spannender.
Maar gelukkig heb ik GRIP nog steeds in mijn leven. (Als je denkt: “waar heeft hij het over?” Moet je even de blog van 31 augustus teruglezen). Nog wekelijks (wat zeg ik, bijna dagelijks) leef ik volgens de principes van GRIP. Mijn agenda, mail en todo-lijstjes zijn straks gepland en geordend en wekelijks houd ik een review waarin ik terugkijk op mijn week en de komende week vooruit kijk. Ik stel doelen per kwartaal en heb onlangs afgelopen week mijn eerste GRIP-kwartaal review gehouden. En het leuke is… al mijn gestelde doelen voor het kwartaal zijn behaald. Dus tja… dan moet dit lange termijn doel ook lukken.
En doelen voor de lange termijn zijn lastiger dan op de korte termijn maar daarom knip ik dit grote doel op in kleine behapbare doelen. Afgelopen periode stond (wat betreft de voorstelling) in het teken van oriënteren en gesprekken voeren. Ik heb met een aantal mensen gesproken om te brainstormen over wat een thema, onderwerp of aanpak zou kunnen zijn. Wat zijn mijn sterke en zwakke punten en hoe ga ik daarmee nu verder? Die gesprekken hebben leuke ideeën en inzichten opgeleverd waar ik het komend kwartaal mee aan de slag ga. Ik ga komend kwartaal een of enkele ideeën in grove lijnen uitwerken.
Maar gelukkig betekent een jaar van werken aan iets nieuws niet een jaar niet optreden. Want mijn agenda zit weer voller dan ooit. En hoe leuk is het om na twee jaar Hollandse meesters weer te duiken in nieuw repertoire. Zo mocht ik vorige week twee uitverkochte concerten presenteren en zingen met muziekvereniging UDI, Alarmfase 3 en Rotdweilers in het thema top2000.
Behalve het dorp (waar ik nooit meer vanaf kom, die heb ik al wel 100 keer gezongen) weer allemaal nieuwe nummers. Lekker bezig met pop liedjes en weer lekker een avondje presenteren en ouwehoeren met een zaal vol enthousiaste mensen.
In december mag ik nog zingen tijdens een koffieochtend in de kerk van Huissen-Zand en in januari mag ik meewerken aan een nieuwjaarsconcert in de Theaterkerk in Bemmel. En volgens mij wordt dat erg mooi. Het bijzondere is dat ik dat samen mag doen met mijn liefste en mijn schoonmoeders klassieke trio Boccaccio. Een concert weer vol met voor mij nieuwe nummers. Ik ga een heleboel mooie duetten zingen, zowel pop als musical maar ook solo een aantal liedjes. Dus als je een keer weer iets heel anders wilt zien….. er zijn nog kaartjes. (Laat het me weten)
Vervolgens gaan we de theaters in met een tour van The Musical Night en duik ik weer achter het drumstel. En staan er ook alweer leuke optredens op de planning in 2020. Daarnaast gaat ook “Hollandse meesters in Concert” starten waarbij ik ga optreden met orkesten in het land. De arrangementen zijn volop in de maak door StoffelsMusic en de eerste reacties van orkesten beginnen ook binnen te komen.
Het is maar goed dat ik GRIP heb want anders zou deze planning volgens mij nooit te combineren zijn met een vierdaagse werkweek in het onderwijs, een super leuk gezin en lieve vrienden en familie.
Martijn van Vuuren 