Het is alweer een tijdje geleden dat ik een blog geplaatst heb op mijn site. En wat is er veel gebeurt in die periode! Ik heb al eerder geschreven over een nieuwe baan die ik zou gaan beginnen, over een reis die ik zou gaan maken, en een concert die ik wil gaan geven en kijk eens aan……. de tijd is voorbij gevlogen.
Ik ben alweer mijn derde week aan het werk op IKC De Wissel in Zevenaar, de reis naar Afrika voelt alweer als maanden geleden en de kaartverkoop voor mijn concert is in volle gang. Waar moet ik beginnen…..
Laat ik beginnen waar ik de vorige keer ben geëindigd. Ik was namelijk nog werkzaam op IKC Het Drieluik in Huissen. De school waar ik 13 jaar met zoveel liefde heb gewerkt. En wat was het vreemd om daar afscheid te nemen. Weken lang vroegen mensen mij: ‘vind je het niet raar dat je bijna weg gaat?’ En telkens dacht ik: ‘Nee hoor, valt wel mee. Ik ben er helemaal niet zo mee bezig.’ Maar als die laatste dagen dan aanbreken is het echt wel vreemd. De laatste dag stond ik op met een brok in mijn keel. Het was een geweldige dag. Wat een lieve collega’s, kinderen en ouders zijn er toch op Het Drieluik. En ik moet eerlijk zeggen…. ik heb het niet helemaal droog kunnen houden. Maar goed, aan het eind van de dag ging ik met 21 zakken paprika chips de zomervakantie in.
De vakantie waarin ik met mijn vader naar Kenia ging.
Wat een ervaring weer. Ik kan soms heimwee hebben naar Afrika. Het continent in zijn algemeen. De mensen, de dieren, de geuren….. alles! En wat is het dan weer fijn om terug te zijn. En dit keer met mijn vader. Wat geweldig om hem eens mee te nemen naar dat waar ik zo van hou. En hij heeft genoten. Zelfs het kamperen (zijn eerste keer) viel hem reuze mee ondanks de omstandigheden waarin we soms verkeerden.
En na 17 dagen was het ook weer heerlijk om lekker thuis te komen in je eigen gezin. Want stiekem is 17 dagen weg bij vrouw en kinderen toch wel lang. Maar erg veel tijd om samen te genieten was er niet, want na 2 dagen vertrok ik voor de eerste keer naar Zevenaar om te starten aan mijn nieuwe uitdaging. Groep 7 op een nieuwe school, in een nieuwe stad, voor een nieuwe stichting in een nieuw gebouw met nieuwe collega’s. En wat is dat heerlijk! Maar ook heel vreemd. Ik ben zó níet gewend om de persoon te zijn die niets weet. “Waar ligt dit, waar ligt dat? Hoe doen jullie dit? Wat zijn de afspraken over zus of wat zijn de kinderen gewend over zo?” Vragen, vragen, vragen. Maar gelukkig ben ik niet de enige nieuwe collega en gelukkig word ik omringd door lieve collega’s die me nooit het gevoel geven dat welke vraag dan ook teveel is. En dat is fijn. Maar soms mis ik mijn collega’s in Huissen ook nog wel hoor. Wat was het leuk om afgelopen vrijdag even terug te zijn en bij te kletsen. En we zijn een spelletjesclub gestart, dus gaan we elkaar af en toe nog eens een avondje zien. De eerste datum is geprikt!
En terwijl ik naast mijn werkzaamheden op school ook lekker aan het repeteren ben voor het musicalconcert van Hanneke waarin ik weer percussie mag spelen en drummen is de kaartverkoop gestart voor ‘Hollandse Meesters’ in theater de Kik in Elst.
Inmei mocht ik optreden tijdens een presentatieavond van het nieuwe theaterseizoen voor vrienden van het theater. En deze mensen mochten afgelopen weken al kaarten reserveren in de voorverkoop. Toen afgelopen donderdag de kaartverkoop open ging voor het overige publiek had ik de schrik van mijn leven. Er waren gewoon al ruim 100 kaarten verkocht. Super leuk, maar ook spannend want dit zijn dus allemaal mensen die ik helemaal niet ken…. en zij mij (op 15 minuten preview na) ook niet. Inmiddels zijn er nog maar 17 kaarten te koop. Binnenkort gaan we weer aan de bak met de voorbereidingen. Want het combo wordt uitgebreid met een bassist en er komen nieuwe nummers bij in het repertoire. Helaas ten koste van andere nummers maar goed. In de theaterwereld zeggen ze dan: Kill your darlings. Ik heb er nu al super veel zin in.
Wil je er nog bij zijn? Reserveer de laatste paar kaarten dan op de site van de kik!
Martijn van Vuuren 