Ik weet niet waardoor het komt (misschien ben ik snel verveeld, misschien kan ik geen keuzes maken of misschien wil ik heel niet anders) maar wat vind ik het heerlijk om zoveel verschillende dingen te mogen doen. Wat ben ik een bevoorrecht mens dat ik steeds weer mag deelnemen aan zoveel prachtige projecten met zulke geweldige mensen.
Na een periode van veel zingen, stampen van teksten en de bijbehorende stress kon ik me de laatste tijd weer vooral richten op mijn andere passie; percussie!
En wat is er gaver dan in dit te kunnen doen in het combo van mijn eigen vrouw ( Ja ik mag tegenwoordig vrouw zeggen). Samen met drie andere top muzikanten en twee andere top vocalisten. Wat blijven al die prachtige percussie instrumenten toch een verrijking voor welke muziek dan ook. Zoals ik altijd zeg: als je het weg laat mist niemand het maar als je het toevoegt……
Vooral mijn houten kistje (cajon) blijft een favorietje. Deze recente aanwinst heeft zijn investering al dubbel en dwars terug verdiend in spel plezier. Wat klinkt hij toch lekker!
Het repertoire van het concert van Hanneke was heerlijk om te mogen spelen. Ook in de nummers van Miriam Venema en Ton Sieben konden we lekker los gaan. Maar naast het genieten van het mogen spelen met deze toppertjes heb ik vooral een middag apetrots zitten wezen. Al helemaal bij het toegift.
Het heeft wat “bloed” zweet en tranen gekost maar wat deed ze dit geweldig!
Ik ben een gezegend mens!!!
En nu: op naar de volgende uitdagingen: mijn deelname aan curriculum.nu en mijn tweede uitvoering van : Hollandse meesters in Angeren!
En omdat ik zo trots ben; deze is voor haar!
(Foto: Mieke van Raay)
Martijn van Vuuren 