Het hoge woord mag eruit! Vanaf schooljaar 2018 – 2019 zal ik niet meer werkzaam zijn op IKC het Drieluik in Huissen. Wat een gek idee! Een paar maanden geleden vierde ik nog mijn 12,5 jarig jubileum op deze geweldige school. Dat was een mijlpaal maar ook het moment dat ik besefte hoe lang ik eigenlijk al aan deze school verbonden ben. Het voelt bijna als thuis. Op één collega na ben ik de langst zittende leerkracht op school. Op één lokaal na heb ik in alle lokalen gezeten. Ik heb bijna alle groepen gedraaid van kleuters tot en met groep 8.
Daarnaast heb ik heeeeel veel collega’s zien komen en gaan. Stuk voor stuk lieve mensen waarmee ik fijn heb samengewerkt. Waarmee ik veel heb gelachen en waarvan ik sommige gelukkig ook nog steeds tegenkom/spreek al dan niet digitaal.
Verder heb ik vele rollen mogen vervullen op school. Van methode onderzoek tot coördinator van wereldoriëntatie, van projectleider hoog- en meerbegaafdheid tot ICT projectleider e.d. Ook heb ik dit en vorige schooljaar mogen proeven aan de rol van directeur als waarnemend directeur. Een periode waarin ik ontzettend veel geleerd heb.
Tot slot heb ik vooral honderden kinderen zien komen als 4 jarige en zien vertrekken als pubers.
Wat is het leuk om kleuters in je klas te krijgen die je 8 jaar later weer in de klas hebt als ze in groep 8 zitten. Wat heb ik geweldige gesprekken mogen voeren met kinderen die hun ziel en zaligheid bloot durven geven aan de meester. Kinderen die je echt nodig hebben. Die met hun problemen bij je komen en voor wie je echt iets essentieels kunt betekenen. Kinderen die op de middelbare school zitten en nog terug komen om je te bedanken. Ouders die met tranen in de ogen bij je komen om je te bedanken voor de steun. Of kinderen die in het weekend thuis voor je deur staan omdat ze je hulp nodig hebben omdat het thuis niet gaat. Stuk voor stuk herinneringen aan het Drieluik die ik nooit meer zal vergeten.
Er zijn zelfs oud-leerlingen die alweer kinderen op ons IKC hebben. (oei dan wordt je echt oud hihi)
Zoals ik al zei besefte ik me bij het vieren van mijn 12,5 jarig jubileum hoelang die periode is geweest. Periodes van hoogte en diepte punten. En dat maakte ook dat ik de behoefte kreeg om eens verder te gaan kijken. Ik heb bij mijn stichting aangegeven dat ik open stond voor een overplaatsing naar een andere school binnen De Linge. Maar voordat ik daar het gesprek over heb kunnen voeren kreeg ik een appje. Een oud directeur van Het Drieluik vroeg of ik het zag zitten om de overstap te maken naar IKC De Wissel in Zevenaar. Hij had een vacature! Het is alsof hij het wist. Alsof het zo moest zijn!
Dat heb ik vaker. Soms komen er dingen op mijn pad en dan moet ik daar gewoon voor gaan. Soms kan ik eindeloos twijfelen over wat ik moet gaan doen. Durf ik geen keuzes te maken voor verandering. Kies ik voor de makkelijke weg. Maar op het moment dat er dingen op mijn pad komen lijken al die twijfels als sneeuw voor de zon te verdwijnen. Dan voel ik een intrinsieke motivatie en overtuiging en ga ik er gewoon voor. En dan ook helemaal! En zo ook in dit geval. Nog dezelfde week zat ik in Zevenaar om de school te bekijken en een week later met collega’s om nader kennis te maken en waren we van twee kanten overtuigd! Deze samenwerking gaan we aan! En ik heb er zin in! Natuurlijk met een dubbel gevoel.
Ik ken elke steen van het drieluik, weet alles te vinden. Ben de vraagbaak van menig collega en vind het ook fijn om deze rol te kunnen vervullen maar al die zekerheid en veiligheid gooi ik maar eens overboord voor een nieuwe uitdaging. Om zelf eens de persoon te zijn die de vragen stelt en het niet weet. Om mezelf weer te moeten bewijzen en om mijn opgedane kennis en ervaring weer in te kunnen zetten in een nieuwe omgeving. Ik heb er zin in!
Nog even aan paar weekjes na de mei vakantie een geweldige periode afsluiten. Even een school verhuizen, even een paar weekjes in een net gerevitaliseerd schoolgebouw zitten. Even een stel enthousiaste kleuters klaarstomen voor groep 3, even een groep 8 musical helpen instuderen en tot slot even afscheid nemen van heel veel lieve kinderen / ouders maar vooral van een geweldig team met alleen maar lieve / gezellige collega’s die ik enorm ga missen!
Martijn van Vuuren 