Afgelopen zondag was het weer zover. We mochten weer met onze Hollandse meesters op de planken. Wat het extra spannend maakte was het feit dat we voor de eerste keer voet ging zetten op Brabantse bodem. Geen theater in de buurt en geen sneak preview vooraf. Dat maakte het wel spannend. In hoeverre komen er dan mensen op af die geen idee hebben wie Martijn van Vuuren is en wat hij precies gaat doen.
Nu hoor ik je denken… maar hoe komen jullie daar dan terecht? Nou… de laatste keer in theater de Kik in Elst heb ik oude bekende; Barry van Opbergen gevraagd om eens te komen kijken naar de voorstelling. Barry heeft een eigen bedrijf, E&E support. Hij begeleid artiesten, is organisator van evenementen, en regisseert voor koren of orkesten e.d. Ik dacht wie weet heeft hij goede adviezen voor de voorstelling of ideeën voor eventuele optredens. En wat bleek, Barry was na de show ontzettend enthousiast en wilde de voorstelling gelijk proberen weg te zetten in zijn woonplaats Overloon. In Overloon is een paar jaar terug de zaal van De Pit gerenoveerd en ontstonden de plannen om de zaal meer als theaterzaal te gaan gebruiken. Barry was daar al bij betrokken en heeft de mensen van de Pit weten te enthousiasmeren voor “Martijn zingt Hollandse meesters.”
De voorbereidingen liepen lekker. Barry zorgde geweldig voor de PR. Er werden mooie posters en flyers gedrukt. In zo’n beetje alle openbare plaatsen van Overloon was mijn kop te zien. Er werd gepromoot bij lokale verenigingen, ik was nog te horen op de lokale radio omroep en zo kwam langzaam maar gestaagd de kaartverkoop op gang. Oké…… het was niet zoals in de Kik binnen mum van tijd uitverkocht maar toch.
Ook het licht en geluid werd geregeld, en hoe!? Een zeer professioneel bedrijf werd ingeschakeld en het beknopte lichtplan werd uitgebreid tot een professioneel plan met zeer sfeervolle plaatjes. Ook kwam er een heuse priklijst (ik kende het woord ook nog niet) met alle benodigde apparatuur voor het geluid. En zo werd de voorstelling ineens naar een hoger plan getild!
Wat kan er nu nog mis gaan? Je kunt hooguit ziek worden! Maar nee… in de carnavalsvakantie heb ik al 4 dagen in bed gelegen dus dat zal wel niet.
Ja precies…. dus wel!
Op de zaterdag voorafgaand aan het concert begon het ineens. Goh wat zit ik toch te rillen. Mmm, wat een vervelende hoofdpijn. Ik zal toch niet ziek gaan worden? En die nacht kwam het antwoord. Ik heb de hele nacht niet geslapen. Rillen en zweten, hoesten (maar dat doe ik al vanaf december) hoofdpijn, spierpijn, de hele mikmak. En ik kan je vertellen. Dan begint de stress pas echt. Normaal gesproken, durf ik wel te stellen, ben ik nauwelijks zenuwachtig voorafgaand aan een concert. Maar als dit gebeurt! Dan wordt je wakker en krijg je de eerste foto’s door met een groep mensen die allemaal bezig zijn om het licht en geluid in te hangen, op te bouwen, zaal klaar te maken e.d. En dan denk je…. oké! Er is geen weg terug. De al oude theaterwet “The show must go on” gaat hier van kracht. Wat een ellende. Dus daar ging ik in de auto op weg om de pianiste van het station te halen en naar Overloon te rijden. Een tas vol medicijnen mee, stoomapparaten, keel snoepjes, neusspray en weet ik veel wat voor een andere troep.
En dan is het een minuut voor aanvang. Met klotsende oksels sta je dan in de coulissen hopend dat je het eind van de voorstelling haalt. Blijft mijn stem het doen? Houd ik de concentratie vol? Maar de grote hoofdvraag: kan ik iedere zin uitzingen zonder in hoesten uit te barsten.
Al deze vragen blijven tijdens de show door mijn hoofd spoken… maar ik heb het gehaald. Het was alles behalve een relaxte voorstelling maar het publiek heeft niets gemerkt. Ik kon het hoesten beperkten tot tussen de liedjes door maar dat heeft heel wat moeite gekost.
Al met al was het eigenlijk best een hele leuke avond. Het publiek deed lekker mee. Er werd meezongen, lekker gereageerd en luid geapplaudisseerd.
Achteraf krijg je dan de vraag: Maar heb je er wel van kunnen genieten? Als ik eerlijk ben… nee eigenlijk niet. Dit hoop ik nooit meer mee te maken. Maar gelukkig… de organisatie was super tevreden en wilt misschien zelfs wel dat we nog eens terug komen omdat ze zeker weten dan de zaal nog meer te kunnen vullen. Ik hoop deze herkansing te mogen krijgen en wel te genieten van die lieve mensen uit Brabant.
Inmiddels, na vier dagen griep en keelontsteking ben ik er weer. Eindelijk eens puf om dit op papier te zetten en met terugwerkende kracht tot nog even te genieten van de mooie kans die ik gekregen heb om met deze top mensen te werken en een nieuw publiek aan te boren. Thijs en Patrick bedankt voor jullie prachtige licht en geluid. Barry bedankt voor de vele uren organisatie die erachter zat. Combo bedankt voor de mooie begeleiding en mentale steun! Mensen uit Overloon en omgeving… bedankt voor jullie komst. Tot ziens!
Martijn van Vuuren 