Geplaatst in blogs, Geen categorie

De premiere van Hollandse Meesters in Concert is een feit!

Wie had dat gedacht? Wat heb ik er lang op moeten wachten!

Zaterdag 14 mei, mocht ik dan eindelijk Hollandse Meesters in Concert (HMIC) spelen met een fantastisch orkest. Wat heb ik staan genieten!

Ruim 2 jaar lang heb ik samen met mijn combo 23 liedjes gezongen tijdens ‘Martijn zingt Hollandse Meesters.’ Nu heb ik de eer om 10 van die nummers te mogen zingen met heuse harmonie en fanfare orkesten door het hele land. En wat een rijkdom aan klanken komen er dan voorbij.

Ik ben Emile Stoffels (arrangeur van StoffelsMusic) eeuwig dankbaar voor het feit dat hij met mij in dit avontuur is gedoken. Want het was voor hem natuurlijk een risico. Uren, dagen, maanden en uiteindelijk zelfs jaren heeft hij gestoken in dit project. Het schrijven van arrangementen, gebaseerd op de nummers die we deden tijdens mijn vorige concerten. Eigen bedachte medley’s heeft Emile bewerkt voor harmonie en fanfare. En als je dan aan het zingen bent met zo’n orkest wordt je telkens verrast door al die prachtige melodieën, tegenmelodieën, ritmes, akkoorden en leuke verrassingen. Emile heeft fantastisch werk gedaan.

Nu mag ik aan bak! Eerst het promoten van het concept en vervolgens het uitvoeren. Voor mij is het werken met orkesten door het hele land best spannend. Op het moment dat een orkest besluit het concert met mij te gaan geven, gaan ze een half jaar hard aan de bak om de stukken erin te krijgen. Maar pas een week van te voren, of zelfs op de dag van het concert zelf, kom ik bij het orkest en gaan we samen repeteren. Voor mij zal het iedere keer weer een verrassing zijn hoe dat gaat. Natuurlijk zijn er grote verschillen in de niveau’s van verschillende orkesten. Daarnaast heb je te maken met interpretaties van diverse dirigenten, verschillen in tempo en verschillende karakters. Dit zijn de dingen die het voor mij spannend, misschien soms lastig maar vooral heel leuk maken.

Want ik hou van mensen. Wat is het heerlijk om steeds weer nieuwe enthousiaste muzikanten te ontmoeten. Ieder mens vraagt om een andere benadering. De sfeer bij ieder orkest is anders. Ik hoop met mijn enthousiasme en plezier ervoor te zorgen dat iedereen zich op zijn gemak voelt en er samen met mij een geweldige avond/middag van wilt gaan maken.

De eerste keer is dat in ieder geval gelukt! Al zeggen ze soms dat Friezen wat stug zijn. Ik heb daar helemaal niets van gemerkt. Wat heb ik een fijn contact gehad met mijn contactpersoon van het orkest. Wat werd ik hartelijk ontvangen tijdens de repetitie en wat een prettige en constructieve samenwerking heb ik gehad met de dirigent. Dat belooft veel goeds voor de toekomst. Ook het publiek in Friesland heeft zichtbaar genoten. Er werd lekker luid meegezongen en ze reageerden geweldig op de vragen. En zelfs mijn “slachtoffer van de avond” Tonny kon het waarderen.

In de agenda staan alweer een aantal concerten van HMIC gepland en ondertussen ben ik ook alweer met een aantal andere orkesten in de agenda aan het duiken om een aantal concerten in te plannen. En er is nog ruimte hoor! Kijk vooral even hier voor alle informatie en laat het me weten als je vragen hebt. Ik ben erg dankbaar dat ik dit mag en kan doen!

Foto’s: Folkert Folkertsma

Geplaatst in Geen categorie

Van leerkracht tot Corona-belpanel-BN’er.

Het was 17 februari toen ik voor de laatste keer een blog schreef op mijn site. De titel was: “Druk? Wat is druk Wanneer ben je druk?” Ongelooflijk. Als iemand mij op dat moment gezegd had dat ik een ruime maand later het rustiger zou hebben dan ooit dan had ik dat nooit geloofd. (of nou ja… rustig)

In de blog schreef ik over piekmomenten in het onderwijs, maar ook over 9 optredens die eraan zaten te komen in de maanden tussen maart en juni. 9 optredens! Daarvan zijn er gewoon 6 geannuleerd!

Ongelooflijk wat er in die tussenliggende periode is gebeurd. Vooral wat er in een hoofd van een mens gebeurt.
7 maart speelden we met The Musical Night een voorstelling in Overloon. Op dat moment was de provincie Noord-Brabant net uitgeroepen tot crisisgebied. Maar ach joh! Wat maken we ons druk. Laat je niet gek maken! Nuchtere Brabanders! En dat was ook zo. De zaal was goed gevuld en iedereen die een kaartje had gekocht was er!

Maar per week, of soms bijna per dag begon het beeld toch wel te veranderen. Nu wordt je ook helemaal gek gemaakt door alle media. Je moet serieus je best doen om nog ander nieuws te vinden dan corona nieuws. Het NOS journaal heeft zelfs halverwege het journaal een cliffhanger ingebouwd om ervoor te zorgen dat mensen blijven kijken. 

“Straks gaan we het hebben over de geboorte van de unieke Zezel, en zeer zeldzame kruising tussen een zebra en een ezel maar eerst schakelen we over na Gerri Eickhof voor het UMC die normaal al net te weinig naar de kapper gaat maar nu al helemaal een Afropruik draagt.”

Het is toch erg…. We krijgen gewoon een lokkertje in het journaal zodat mensen niet corona moe worden!

Enfin; ruim een week na het bagataliseren van de ernst gingen de scholen ineens dicht en kregen we de intelligente lockdown en moesten we met zijn allen ‘heel slim’ binnen blijven zitten. En in 1,5 dag tijd werd ik bestookt met mailtjes, telefoontjes en appjes van mensen die lieten weten dat het komende optreden kwam te vervallen. 
Super jammer natuurlijk maar voor mij niet rampzalig. Voor al die artiesten die van die inkomens moeten leven is het natuurlijk rampzalig. Ik heb mijn baan in het onderwijs en die loopt gelukkig gewoon door. 

Het zijn gekke tijden (dat is denk ik de meest uitgesproken zin van de afgelopen 2 maanden) maar dat zijn het wel. Ineens kwamen kinderen thuis te zitten. Ineens gingen we als leerkracht bepakt met 26 tasjes door Zevenaar om al mijn leerlingen werk voor thuis te bezorgen. (Stiekem best leuk om een keer te doen). Ineens voelde ik mij meer een ICT helpdesk dan een leerkracht. In de eerste periode gingen 80% van de vragen die me werden gesteld over het inloggen op alle digitale onderwijs systemen. Meester wat is mijn wachtwoord? Meester ik heb geen flash? Meester ik hoor geen geluid bij het ingesproken dictee! En ga zo maar even door.

Gelukkig wisten de meeste leerlingen na een week alles zo’n beetje wel te vinden en kon het inhoudelijke onderwijs weer een beetje op gang komen. Maar hé, ik heb toch niet vier jaar op de knip-en-plak-academie gezeten om als een soort van belpanel BN’er naast de telefoon te zitten met twee schermen voor mijn neus om kinderen te woord te staan. Ik wil die snoetjes zien! Ik wil ze direct een veer in de reet steken als ze na 20 fouten eindelijk een vraag door hebben! Ik wil ze oppeppen als de moed soms even in de schoenen zakt. Ik wil gewoon zelf zorgen dat iedereen de mond dicht houdt in plaats van dat ik de microfoontjes op mute zet! 

Inmiddels is het 23 april en hebben we onlangs gehoord dat we na de vakantie weer mogen beginnen! Gelukkig! En wat is het fijn om dat eigenlijk eens een klas pubers te hebben die staan te springen om weer naar school te mogen! Daar ga ik ze nog heel lang aan helpen herinneren……

Geplaatst in Geen categorie

Een leven na Hollandse meesters…

In mijn laatste blog heb je kunnen lezen dat ik toen mijn laatste “Martijn zingt Hollandse meesters” heb gespeeld. Een voorlopig afscheid van een voorstelling die me erg dierbaar was. 
Een voorstelling die ik ben gaan maken op verzoek van De Buitenpoort in Huissen. Een voorstelling met liedjes die me paste. Mooie verhaaltjes op muziek gezet door de grote van Nederlandse muziekgeschiedenis. Maar ja…. dan ben je op een gegeven moment 2 jaar verder. En dan…? 

Geen idee!!!

Ik weet dat ik heel graag weer iets wil maken. Een voorstelling die bij me past en waar ik alles in kwijt kan wat ik leuk vind om te doen. Maar ja, wat dan?

De gedachten dat ik totaal nog geen idee heb maakt me op momenten onzeker maar geeft me ook energie. Als ik iets wil moet ik ook zelf nu de stappen gaan zetten. En een eerste keer een voorstelling maken is spannend maar volgens mij vind ik het traject in gaan voor iets nieuws nog spannender. 

Maar gelukkig heb ik GRIP nog steeds in mijn leven. (Als je denkt: “waar heeft hij het over?” Moet je even de blog van 31 augustus teruglezen). Nog wekelijks (wat zeg ik, bijna dagelijks) leef ik volgens de principes van GRIP. Mijn agenda, mail en todo-lijstjes zijn straks gepland en geordend en wekelijks houd ik een review waarin ik terugkijk op mijn week en de komende week vooruit kijk.  Ik stel doelen per kwartaal en heb onlangs afgelopen week mijn eerste GRIP-kwartaal review gehouden. En het leuke is… al mijn gestelde doelen voor het kwartaal zijn behaald. Dus tja… dan moet dit lange termijn doel ook lukken.

En doelen voor de lange termijn zijn lastiger dan op de korte termijn maar daarom knip ik dit grote doel op in kleine behapbare doelen. Afgelopen periode stond (wat betreft de voorstelling) in het teken van oriënteren en gesprekken voeren. Ik heb met een aantal mensen gesproken om te brainstormen over wat een thema, onderwerp of aanpak zou kunnen zijn. Wat zijn mijn sterke en zwakke punten en hoe ga ik daarmee nu verder? Die gesprekken hebben leuke ideeën en inzichten opgeleverd waar ik het komend kwartaal mee aan de slag ga. Ik ga komend kwartaal een of enkele ideeën in grove lijnen uitwerken. 

Maar gelukkig betekent een jaar van werken aan iets nieuws niet een jaar niet optreden. Want mijn agenda zit weer voller dan ooit. En hoe leuk is het om na twee jaar Hollandse meesters weer te duiken in nieuw repertoire. Zo mocht ik vorige week twee uitverkochte concerten presenteren en zingen met muziekvereniging UDI, Alarmfase 3 en Rotdweilers in het thema top2000. 

Behalve het dorp (waar ik nooit meer vanaf kom, die heb ik al wel 100 keer gezongen) weer allemaal nieuwe nummers. Lekker bezig met pop liedjes en weer lekker een avondje presenteren en ouwehoeren met een zaal vol enthousiaste mensen.

In december mag ik nog zingen tijdens een koffieochtend in de kerk van Huissen-Zand en in januari mag ik meewerken aan een nieuwjaarsconcert in de Theaterkerk in Bemmel. En volgens mij wordt dat erg mooi. Het bijzondere is dat ik dat samen mag doen met mijn liefste en mijn schoonmoeders klassieke trio Boccaccio. Een concert weer vol met voor mij nieuwe nummers. Ik ga een heleboel mooie duetten zingen, zowel pop als musical maar ook solo een aantal liedjes. Dus als je een keer weer iets heel anders wilt zien….. er zijn nog kaartjes. (Laat het me weten)

Vervolgens gaan we de theaters in met een tour van The Musical Night en duik ik weer achter het drumstel. En staan er ook alweer leuke optredens op de planning in 2020. Daarnaast gaat ook “Hollandse meesters in Concert” starten waarbij ik ga optreden met orkesten in het land. De arrangementen zijn volop in de maak door StoffelsMusic en de eerste reacties van orkesten beginnen ook binnen te komen. 

Het is maar goed dat ik GRIP heb want anders zou deze planning volgens mij nooit te combineren zijn met een vierdaagse werkweek in het onderwijs, een super leuk gezin en lieve vrienden en familie.

Geplaatst in blogs, Geen categorie

Het slotakkoord voor Martijn zingt Hollandse meesters.

Soms zijn er van die dagen dat je even in je arm moet knijpen om te beseffen dat dingen echt gebeuren. Zondag 10 november was zo’n dag. Voor (voorlopig?) de laatste keer speelden we Martijn zingt Hollandse meesters samen met mijn geweldige combo. En niet zomaar ergens, nee… we mochten spelen in een goedgevulde Theaterkerk in Bemmel. En ik lieg niet als ik zeg dat ik dat een van de mooiste kleine theaters vind die ik ken. Niet alleen omdat deze in mijn woonplaats staat maar vooral door de bijzondere totstandkoming ervan en de fantastische manier waarop ze dat hebben gedaan. Maar de aanloop ging niet helemaal zonder slag of stoot.

Een aantal dagen voor de grote dag begon ik ineens keelpijn te krijgen en begon mijn stem kuren te krijgen. En dan beginnen de zenuwen (die ik normaal gesproken erg weet te beperken) enorm op te lopen. “Dit kan niet waar zijn! Dit mag nu niet gebeuren!!!” Maar het gebeurde.

Ik heb die week alles geprobeerd. Trachitol, tonsiotreen, keelspray, pijnstillers, verse gemberthee met honing, stomen, Islamoos. Je kunt het zo gek niet bedenken. Maar in plaats van dat het beter ging leek het erger te worden. Ok, dan maar naar de dokter.

Na een beetje google werk en een tip van de profs hoorde ik dat er in uitzonderlijke gevallen weleens Prednison wordt voorgeschreven. Zo blijken de grote popsterren ook weleens concerten te redden of musicalzangers een premiere doorgesleept te worden. Dus mijn missie was: Prednison. De dienstdoende huisarts keek me verbaasd aan. “Ok, prednison???? Dat schrijf ik regelmatig voor, voor diverse klachten maar in deze context heb ik er nog nooit van gehoord.”

Goed voorbereid als ik was had ik een Volkskrant artikel klaar staan op mijn telefoon om de dokter te overtuigen. Deze wilde toch even contact opnemen met een specialist in het ziekenhuis. Ook deze was niet heel bekend met dit verschijnsel maar ze durfden het er wel op te gokken.

Dus ik ging naar huis met een strip Prednison pillen. Vrijdag de eerste dosis….. weinig verschil, dus zaterdag ging de tweede dosis erin. En ik had me voorgenomen om uiterlijk zaterdag avond de knoop door te hakken of ik het concert wel of niet door liet gaan. Want zonder verbetering was zingen geen optie. Maar gelukkig kwam er gedurende de dag wel verbetering. Heel voorzichtig heb ik geprobeerd de eerste klanken weer uit te stoten en heb ik me aan een lied gewaagd. En het kwam eruit! Yes! We gaan het doen!!! De kogel was door de theaterkerk.

En zondag bij het opstaan werd dat gevoel bevestigd. Het gaat gewoon lukken. Wat een wondermiddel. Dus nog een laatste dosis pillen erin en gaan! Maar wat een spanning! Ik geloofde inmiddels in het feit dat ik wel enkele nummers kon zingen met deze stem maar gingen mijn stembanden het ook goed vinden om ruim 2 uur de voorstelling te dragen.

Maar zoals het vaak gaat… na het eerste lied zet je dat aan de kant, gaat de adrenaline stromen en dan is het gaan met die banaan. En wat was dat fijn! Alle nummers kwamen eruit. Natuurlijk hoor je zelf verschil en ben je altijd kritisch maar het publiek dat van niets wist heeft het gelukkig niet door gehad! En het is me zelfs gelukt om tijdens het concert te genieten en te beseffen dat ik gewoon in dat prachtige theater mag staan voor een zaal fijne mensen.

Is het dan nu echt afgelopen met de Hollandse meesters? Geen idee.

2020 wordt het jaar waarin ik me ga storten op nieuwe plannen. Vanaf januari ga ik gelukkig wel door met die prachtige liedjes van de Hollandse meesters maar dan met harmonie en fanfare orkesten. Een kant en klaar themaconcert voor ieder orkest in Nederland. Arrangementen van Emile Stoffels en zang en presentatie van mij, compleet met aankleding en beamer presentatie. Dat gaan we proberen aan de man te brengen. (Zegt het voort bij alle muzikale vrienden en familie www.martijnvanvuuren.nl/HMIC)

En ondertussen ga ik brainstormen over iets nieuws. Alle ideeën zijn welkom. Nieuw thema, nieuwe muziek, nieuwe vorm? Alles kan, alles mag! Laat onder deze blog gerust je suggesties achter of mail me.

En het fijne is dat ik al mijn lieve comboleden nog terug ga zien in andere settings. Want wat ben ik deze mensen enorm dankbaar voor alle tijd en energie die ze gestoken hebben in deze concerten. Wieke, Tom, Melvin, Meindert-Jan en Caroline! Jullie zijn toppers!

vlg: Melvin, Tom, Wieke, Martijn, Meindert-Jan, Caroline
Geplaatst in Geen categorie

Hollandse meesters 2.0!!!

Begin van dit jaar (11 februari) schreef ik een blog over de nieuwe plannen voor 2019.

Daarin vertelde ik over een aantal gesprekken die ik had over leuke plannen voor 2019. Een aantal uitkomsten van die gesprekken zijn inmiddels al bekend. Zo hebben we dit jaar optredens gehad van Hollandse meesters in Overloon, maar ook afgelopen weekend in het verzorgtehuis Liduina. Daarnaast komen er nog twee uitvoeringen in de theaterzaal De Providentia komende zaterdag en zijn we zondag 10 november te zien in een van de mooiste theaters, namelijk De Theaterkerk in Bemmel.

Maar in de blog deed ik ook nog een beetje vaag over een gesprek met een arrangeur. En inmiddels zijn we op het punt dat ik daar meer over kan vertellen.

Zoals gezegd heb ik begin dit jaar contact opgenomen met arrangeur Emile Stoffels van StoffelsMusic. Ik ken Emile eigenlijk al heel lang maar nog niet heel goed. Hij was ooit dirigent in het leerlingenorkest waarin ik speelde, ik zag hem als dirigent van andere orkesten bij uitvoeringen en hij arrangeerde muziek voor het dweilorkest waar ik in speelde. En soms heb je wilde ideeën en moet je de stoute schoenen aantrekken. Best spannend moet ik eerlijk zeggen.

Ik had het idee gekregen dat het misschien wel heel leuk zou zijn om mijn concept van Hollandse meesters aan te bieden aan orkesten in het land. Als muzikant maar ook als presentator van concerten heb ik regelmatig gezien hoe lastig het is voor orkesten om leuke originele concerten te organiseren. Het mist domweg vaak aan enthousiaste leden die tijd, energie en creativiteit hebben om dergelijke concerten te bedenken en te organiseren. Ik dacht: daar kan ik wat in betekenen.
Het idee is er al alleen moet het nog omgezet worden naar een kant-en-klaar-pakket voor harmonie of fanfare orkesten. En tja, daar wordt het lastig. Ik kan namelijk geen muziek arrangeren. Dus toen dacht ik gelijk aan Emile.

Ik heb hem dus een mail gestuurd met mijn idee erin. Althans ik heb een mail geschreven… lang getwijfeld…. wel verzenden/niet verzenden??? Ok… WTF ik doe het!

En dan wachten…….

Na een paar dagen kreeg ik een mail terug van Emile, en wat denk je? Hij was erg enthousiast en wilde graag een keer om te tafel. Dat hebben we dus gedaan en eigenlijk was na één avondje het plan klaar.

Emile arrangeert de muziek uit mijn concert voor orkesten en gebruikt zijn connecties om het idee aan de man te brengen. Het orkest kan vervolgens voor een vaste prijs het totaalpakket boeken.

Het orkest verzorgt zelf een kort programma voor de pauze en na de pauze komt het Hollandse meester blok onder de titel “Hollandse meesters in concert.” Een uur lang liedjes van overleden Nederlandstalige artiesten gezongen door mij en gespeeld door het orkest. Daarbij praat ik het geheel aan elkaar.

Inmiddels is de pagina klaar op mijn website met daarop alle informatie, heb ik een flyer gemaakt, social media kanalen geopend en lanceren we vandaag het concept.

Er kan dus vanaf nu contact opgenomen worden voor informatie of om concerten te plannen. De eerste concerten kunnen vanaf begin 2020 ingepland worden.

Ik heb er ontzettend veel zin in omdat het me erg leuk lijkt om samen te werken met diverse orkesten in het land. Er is niets leuker dan om met enthousiaste en gemotiveerd muzikanten iets moois neer te zetten voor een nieuw publiek. Amateur musici die met passie musiceren en met elkaar willen werken aan een mooi en gevarieerd concert.

Speel je dus in een orkest, ken je muzikanten die musiceren in een harmonie of fanfare? Tip ze gerust de website. Als er vragen zijn kunnen ze altijd contact opnemen.

En voor iedereen die het wilt weten (ik krijg namelijk nogal vaak die vraag)… ja ik loop nog steeds hard. Evy is nog steeds mijn vlaamse buitenechtelijke relatie. Vind ik het al leuk? Nee… dat nog niet.

Geplaatst in Geen categorie

Mijn avonturen in Brabant.

Afgelopen zondag was het weer zover. We mochten weer met onze Hollandse meesters op de planken. Wat het extra spannend maakte was het feit dat we voor de eerste keer voet ging zetten op Brabantse bodem. Geen theater in de buurt en geen sneak preview vooraf. Dat maakte het wel spannend. In hoeverre komen er dan mensen op af die geen idee hebben wie Martijn van Vuuren is en wat hij precies gaat doen.

Nu hoor ik je denken… maar hoe komen jullie daar dan terecht? Nou… de laatste keer in theater de Kik in Elst heb ik oude bekende; Barry van Opbergen gevraagd om eens te komen kijken naar de voorstelling. Barry heeft een eigen bedrijf, E&E support. Hij begeleid artiesten, is organisator van evenementen, en regisseert voor koren of orkesten e.d. Ik dacht wie weet heeft hij goede adviezen voor de voorstelling of ideeën voor eventuele optredens. En wat bleek, Barry was na de show ontzettend enthousiast en wilde de voorstelling gelijk proberen weg te zetten in zijn woonplaats Overloon. In Overloon is een paar jaar terug de zaal van De Pit gerenoveerd en ontstonden de plannen om de zaal meer als theaterzaal te gaan gebruiken. Barry was daar al bij betrokken en heeft de mensen van de Pit weten te enthousiasmeren voor “Martijn zingt Hollandse meesters.”

De voorbereidingen liepen lekker. Barry zorgde geweldig voor de PR. Er werden mooie posters en flyers gedrukt. In zo’n beetje alle openbare plaatsen van Overloon was mijn kop te zien. Er werd gepromoot bij lokale verenigingen, ik was nog te horen op de lokale radio omroep en zo kwam langzaam maar gestaagd de kaartverkoop op gang. Oké…… het was niet zoals in de Kik binnen mum van tijd uitverkocht maar toch.

Ook het licht en geluid werd geregeld, en hoe!? Een zeer professioneel bedrijf werd ingeschakeld en het beknopte lichtplan werd uitgebreid tot een professioneel plan met zeer sfeervolle plaatjes. Ook kwam er een heuse priklijst (ik kende het woord ook nog niet) met alle benodigde apparatuur voor het geluid. En zo werd de voorstelling ineens naar een hoger plan getild!

Wat kan er nu nog mis gaan? Je kunt hooguit ziek worden! Maar nee… in de carnavalsvakantie heb ik al 4 dagen in bed gelegen dus dat zal wel niet.

Ja precies…. dus wel!

Op de zaterdag voorafgaand aan het concert begon het ineens. Goh wat zit ik toch te rillen. Mmm, wat een vervelende hoofdpijn. Ik zal toch niet ziek gaan worden? En die nacht kwam het antwoord. Ik heb de hele nacht niet geslapen. Rillen en zweten, hoesten (maar dat doe ik al vanaf december) hoofdpijn, spierpijn, de hele mikmak. En ik kan je vertellen. Dan begint de stress pas echt. Normaal gesproken, durf ik wel te stellen, ben ik nauwelijks zenuwachtig voorafgaand aan een concert. Maar als dit gebeurt! Dan wordt je wakker en krijg je de eerste foto’s door met een groep mensen die allemaal bezig zijn om het licht en geluid in te hangen, op te bouwen, zaal klaar te maken e.d. En dan denk je…. oké! Er is geen weg terug. De al oude theaterwet “The show must go on” gaat hier van kracht. Wat een ellende. Dus daar ging ik in de auto op weg om de pianiste van het station te halen en naar Overloon te rijden. Een tas vol medicijnen mee, stoomapparaten, keel snoepjes, neusspray en weet ik veel wat voor een andere troep.

En dan is het een minuut voor aanvang. Met klotsende oksels sta je dan in de coulissen hopend dat je het eind van de voorstelling haalt. Blijft mijn stem het doen? Houd ik de concentratie vol? Maar de grote hoofdvraag: kan ik iedere zin uitzingen zonder in hoesten uit te barsten.

Al deze vragen blijven tijdens de show door mijn hoofd spoken… maar ik heb het gehaald. Het was alles behalve een relaxte voorstelling maar het publiek heeft niets gemerkt. Ik kon het hoesten beperkten tot tussen de liedjes door maar dat heeft heel wat moeite gekost.

Al met al was het eigenlijk best een hele leuke avond. Het publiek deed lekker mee. Er werd meezongen, lekker gereageerd en luid geapplaudisseerd.

Achteraf krijg je dan de vraag: Maar heb je er wel van kunnen genieten? Als ik eerlijk ben… nee eigenlijk niet. Dit hoop ik nooit meer mee te maken. Maar gelukkig… de organisatie was super tevreden en wilt misschien zelfs wel dat we nog eens terug komen omdat ze zeker weten dan de zaal nog meer te kunnen vullen. Ik hoop deze herkansing te mogen krijgen en wel te genieten van die lieve mensen uit Brabant.

Inmiddels, na vier dagen griep en keelontsteking ben ik er weer. Eindelijk eens puf om dit op papier te zetten en met terugwerkende kracht tot nog even te genieten van de mooie kans die ik gekregen heb om met deze top mensen te werken en een nieuw publiek aan te boren. Thijs en Patrick bedankt voor jullie prachtige licht en geluid. Barry bedankt voor de vele uren organisatie die erachter zat. Combo bedankt voor de mooie begeleiding en mentale steun! Mensen uit Overloon en omgeving… bedankt voor jullie komst. Tot ziens!

HOME

Geplaatst in Geen categorie

Alles wat je (kuch) niet kunt gebr(kuch)uiken.

Zo irritant! Vlak voor de eerste repetitie met mijn pianiste Wieke als voorbereiding op mijn soloconcert Hollandse Meesters kreeg ik last van een irritante, droge, kriebelhoest. Ach ja… kan gebeuren…. gaat wel weer over. Ik heb nog even…. Maar ja, inmiddels 5 weken verder ga ik me toch wel een beetje zorgen maken. Aanstaande zondag moet ik optreden tijdens het concert van het koor Cantilene in Haalderen. En nog steeds, tijdens iedere repetitie krijg ik gemiddeld per 2 zinnen wel een keer zo’n irritante kuch. Het zijn geen uitgebreide hoestbuien maar wel heel storend.

Nu ben ik al een tijdje aan de hoestdrankjes, keelspray, trachitol en drink ik heel veel water, maar het mag niet baten. Gister maar eens even de dokter gebeld. “Nou meneer, vrijdag hebben we pas ruimte.” WAT? VRIJDAG? Maar zondag is het concert al!!! probeer ik nog, maar het maakte weinig indruk. “De dokter kan eventueel wel bellen.” Nou prima doen we dat! Wie weet kan hij telefonisch ook wel een paardenmiddel voorschrijven. “U wordt tussen 14.00 en 14.30u gebeld!”

Inmiddels was het alweer 16.30u en nog steeds geen telefoontje. Ik terug bellen…. gelukkig een andere assistente. “Oh meneer, wat vervelend. Ik snap er niks van. Maar u kunt morgen om 12.10u wel even langskomen.” Huh!?! Nou ja helemaal goed! Dus vandaag toch maar even langsgegaan. En gelukkig ik heb codeïne voorgeschreven gekregen (had ik zelf ook kunnen bedenken maar ok). Nu maar hopen dat het op tijd genoeg is en ik er zaterdag vanaf ben.

Let’s hope!