Het zit erop! Na ruim 9 maanden van voorbereidingen hebben we afgelopen 2 weekenden 8 voorstellingen gespeeld van Evita de musical. Na 30 repetitie avonden, 3 repetitie weekenden, 1 technische doorloop en 2 generale repetities was het dan zover. Eindelijk mochten we aan het publiek laten zien waar we de afgelopen periode zo druk mee zijn geweest. En wat ben ik trots!
Om eerlijk te zijn vond ik het afgelopen februari best spannend. Met een grote groep talentvolle zangers en zangeressen begonnen we aan het grote avontuur. Na 5 auditie dagen kreeg ik te horen dat ik de rol van Che mocht spelen. Een geweldige rol, maar ook een verschrikkelijk moeilijke rol. Evita is een doorgecomponeerde musical van Andrew Lloyd Webber. Dat betekent dat alle teksten gezongen worden. De zangpartijen zouden echt het uiterste van mij vragen. Zowel in bereik, als in ritme, als in de ongelooflijk vreemde melodieën. Maar dat was ook juist de uitdaging die ik heel graag aan wilde gaan. Op de middelbare school na, had ik nooit eerder een rol gespeeld in een musical, en dan nu gelijk dit!? Kon ik dat wel?
Tijdens de eerste repetities kwam ik er dan ook achter dat de Evita waarmee ik zou spelen 4 jaar lang les heeft gehad bij de MAF op het conservatorium in Tilburg. Ook de andere Che (want we spelen met een Cast A en een cast B) heeft een conservatorium opleiding afgemaakt. En daar komt Martijn van Vuuren aan met zijn klein jaartje zangles, zo’n 10 jaar geleden. Om eerlijk te zijn werd ik daar wel een klein beetje onzeker van. Maar aan de andere kant had ik ook veel vertrouwen in het creatieve team. Zij hadden blijkbaar voldoende vertrouwen in mij. En als ik ergens aan begin dan wil ik het ook goed doen, dus ik ga gewoon kei hard studeren en me optrekken aan mijn geweldige medespelers.
Gelukkig werd ik al heel snel gerust gesteld. Iedereen bij Evita is zo ontzettend lief, betrokken en behulpzaam dat ik me al heel snel op mijn gemak voelde. Ik ben met de bladmuziek achter de piano gaan zitten en ben de onmogelijke muzikale riedeltjes gaan uitzoeken. En op het moment dat je denkt: ‘he dit klinkt wel heel vreemd, dat zal wel niet kloppen!?’ Bleek dat juist wel goed te zijn. Maar oefening baart kunst, en na veel herhalen gaan zelfs de meest onlogische muzikale lijnen, logisch klinken. Ook ben ik ontzettend goed geholpen door onze muzikaal leider Silencio die met zijn passie en enthousiasme altijd het niveau weer wist op te krikken.
Na het kennen van alle noten en de enorme hoeveelheid teksten kwam de uitdaging van het daadwerkelijk zingen van alle partijen. Vooral de stemconditie was voor mij een heikel punt. Ondanks dat ik echt wel veel zing tijdens alle concerten van het afgelopen jaar, is mijn stem echt niet getraind om deze partijen te zingen. Regelmatig lag mijn stem er dan ook af na een repetitie avond, of een dagje thuis studeren. In de laatste periode van de repetities na de zomer heb ik dan ook Hanneke gevraagd om twee keer mee te luisteren en mij te voorzien van een aantal tips om dit technisch beter onder de knie te krijgen. Dat heeft ze gedaan en dat heeft mij enorm geholpen. Ineens werd het makkelijker en kreeg ik meer vertrouwen, maar het blijft spannend.
Zeker de week van de eerste uitvoeringen was een marathon. ’s Morgens om 6.15u ging de wekker, dan stond ik een hele dag voor de klas. Daarna moest ik om 17.00u in het theater zijn en lag ik tegen middennacht in bed. En zo drie dagen door, en toen moesten de uitvoeringen nog beginnen! Maar met een regime van heel veel drinken (en plassen) en heel veel bubbelen om je stembanden te hydrateren ben ik de week doorgekomen en konden we beginnen aan de premiere. En wat was dat gaaf! Eindelijk konden we het resultaat laten zien! En hoe gaaf is het dan dat je familie in de zaal zit, 19 collega’s, vrienden en andere bekenden. Het was super spannend en ik moet eerlijk zijn dat er een aantal hele slechte nachten aan vooraf zijn gegaan, maar wat ging het goed! De eerste voorstelling was kicken! En al was ik toen al heel tevreden, de shows die daarna kwamen zijn alleen nog maar beter gegaan, met als hoogtepunt de allerlaatste voorstelling. Toen kwam alles samen en lukte het om alles los te laten en kon ik heerlijk zingen, spelen en genieten van de prachtige show, de geweldige muziek en vooral de fantastische mensen waarmee ik dit mocht doen!
Ik ben het creatieve team (in het bijzonder Stan en Silencio) ontzettend dankbaar voor het vertrouwen dat ze in me hadden en voor de enorm leerzame periode. Ik ben Sasha (mijn mede Che) enorm dankbaar voor de enorm fijne samenwerking en alles wat ik van hem geleerd heb door goed af te kijken. Ik ben de overige castleden enorm dankbaar voor de geweldige periode die we samen hebben gehad. Wat waren jullie goed, wat waren jullie lief en wat waren jullie gezellig! En dan het fantastische ensemble! Jullie stonden als een huis! Jullie hebben de show echt de glans gegeven die het nodig had. Tot slot ook enorme dank aan het geweldige orkest, de mensen van techniek en grime (welk kwastje moest ik ook alweer hebben voor deze foundation?) en de mensen van productie!
Ik ben bang dat alle teksten en liedjes nog weken in mijn hoofd blijven hangen, maar dat is niet erg want die gaan gepaard met een hele grote glimlach!
En dan nu het grote zwarte gat??? Nee hoor… we gaan gewoon lekker door met het geven van concerten, mijn geweldige baan in het onderwijs, de opleiding Middenmanagement en mijn geweldige gezin (want zonder hun steun had ik dit niet kunnen doen). Straks in December/Januari/Februari houdt ik even een soort van “winterstop” met mijn muzikale activiteiten. En daarna gaan we weer lekker knallen.
Foto’s: Lisanne Vloet
Martijn van Vuuren 