Geplaatst in blogs

We zullen doorgaan…

Om mijn blog maar direct met een citaat van Ramses Shaffy te beginnen….. we zullen doorgaan!

Het is toch best fijn om naar een lange periode van constant dezelfde 23 nummers luisteren er inmiddels ook ruimte is gekomen voor andere muziek. Ik luister in de auto weer radio in plaats van alleen maar de Hollandse meester playlist in spotify. En ik moet zeggen… er is weer best veel mooie nieuwe muziek verschenen het afgelopen half jaar 😉
Inmiddels ben ik ook zover dat mijn dromen ergens anders over gaan dan liedteksten, en dat ik niet meer om 3 uur ’s nachts wakker wordt met zing, vecht, huil, lach werk en bewonder in mijn hoofd.

Inmiddels heb ik ook weer heel veel andere leuke dingen in mijn agenda staan. Zo mag ik morgen een themaconcert van zangvereniging Meander presenteren in de prachtige Theaterkerk in Bemmel. (ik aas nog steeds op deze lokatie…misschien morgen maar weer een balletje opgooien!) Dus afgelopen week heb ik research gedaan naar achtergronden van hun repertoire en gezocht naar de link met het thema duurzaamheid!

Ondertussen komen er ook leuke aanvragen binnen voor optredens naar aanleiding van het concert. Ga ik me weer voorbereiden voor het spelen in het combo met theatermaakster Jolien Kistemaker en komt er een nieuwjaarsconcert aan van muziekvereniging Volharding waar ik mijn medewerking aan ga verlenen. En natuurlijk het concert van Hanneke 21 januari waar ik mee mag spelen in het combo! (kaarten zijn nog hier te reserveren) Ik zeg: lekker divers! Daarnaast wacht ik ook nog op een reactie van een gesprek dat ik een paar weken geleden heb gevoerd… maar daarover later wellicht meer.

Wat heb ik toch een leuk leven!

Geplaatst in blogs

na één week!

Begon mijn vorige blog nog met: Nog één week…inmiddels zijn we al weer een week na het concert. En nog steeds zit een beetje op mijn roze wolk. Wat was het ongelooflijk leuk, fijn en kicken om daar te staan afgelopen zondag.

Na een half jaar van voorbereiding kwam alles bij elkaar. In je hoofd zit een beeld zoals het er uiteindelijk allemaal uit moet komen te zien, en ik moet eerlijk zeggen…het overtrof alles.

Zo gingen we er stiekem van uit dat zo’n 10 a 20% van de reserveringen waarschijnlijk niet zou komen. Maar niets was minder waar. In plaats van 180 mensen waren er zelfs zo’n kleine 200 mensen.

Voor aanvang werd het nog even spannend. Na dagenlang achter de computer te hebben gezeten om een mooie presentatie te maken bij het concert leek tot 15 minuten voor aanvang de techniek niet mee te willen werken. Maar gelukkig was daar Klaas. De man die niet opgeeft voor hij het voor elkaar heeft. En uiteindelijk lukte het…..helaas niet helemaal zoals bedacht. De overgangen werkte niet, het tempo klopte niet helemaal en de lettertypes waren anders dan bedacht …. maar ….. de beelden waren te zien. Ook het licht ging volledig zijn eigen gang. Zo was ik het ene moment een hulk, en dan weer een smurf, maar dat mocht de pret niet drukken. Verder ging er namelijk alleen maar heel veel goed! Het publiek reageerde geweldig. Er werd spontaan en luidkeels meegezongen en gereageerd. Dat bezorgde me echt kippenvel momentjes. Ook het combo heeft alle liedjes naar een hoger plan getild!
Ook wilde ik heel graag schilderijen van “echte Hollandse meesters” als decorstukken gebruiken, maar waar vind je die? En toen was daar de Woonexpress in Duiven. Zij hadden canvasdoeken met het melkmeisje, het meisje met de parelde zonnebloemen en de nachtwacht. Deze laatste was alleen 120 x 150cm. En dat past dan weer niet in je auto. Beetje jammer. Maar ook daar was klaas weer! Dus met een geleende auto en wat pas en meet werk kon ik de canvasdoeken kosteloos lenen!

Ik ben iedereen zo dankbaar. Ook de grote stroom aan reacties via mail, app en social media waren hartverwarmend. Dat heeft mij gesterkt in het idee dat dit niet de laatste keer mag zijn. Dus nu komt de volgende uitdaging! Ik zou heel graag mijn Hollandse Meesterconcert nog op andere locatie(‘s) uitvoeren. Heb je ideeën, suggesties op aanvragen? Laat het me weten! (Theaterkerk bemmel….je mag altijd bellen! 😉

Ik zeg: delen / liken en vooral doorvertellen!

 

Geplaatst in blogs

Nog één week!!!!!

Ongelooflijk! Ik kan het nog steeds bijna niet geloven. Ruim een half jaar geleden zat ik samen met Hanneke in de Buitenpoort om onze bruiloft voor te bereiden met Herman (eigenaar Buitenpoort). Na het gesprek zei hij opeens: “Even heel wat anders; Ik heb jullie op zien treden tijdens het bevrijdingsconcert in Huissen en bij een uitvaart in de Huissense Kerk. Lijkt het je niet leuk om een keer een optreden te geven op een zondag middag hier in de Buitenpoort?”

(Slik …. wie ik?) ehm Ja! Super gaaf. “Nou daar moeten we het na de bruiloft dan maar eens een keer rustig over hebben.”

En vanaf die dag is het gaan borrelen in mijn hoofd. (Nu moet ik heel eerlijk toegeven dat dit eigenlijk stiekem wel een wens van me is om ooit zoiets te mogen doen.) Wie had dat ooit gedacht. Zonder die vraag van Herman had ik waarschijnlijk nooit zelf de stap durven wagen om zoiets groots op poten te zetten. Veel te eng. En wie ben ik om een soloconcert te gaan geven? En wie zit daar op te wachten? Maar nu had ik ja gezegd! En nu ga ik het doen ook. Want zo zit ik in elkaar, als ik ja zeg, dan ga ik er ook voor!
Maar ja, waar begin je dan mee. Nu heb ik ooit al wel eens een idee gehad om een soort ‘ode aan de doden’  te zingen. Maar dat klinkt zo dramatisch. En vraag me niet hoe, maar op een gegeven moment kwam de term ‘Hollandse Meesters’ in me op. Vanaf dat moment is het balletje echt gaan rollen. Ik zag het opeens helemaal voor me!

Ik als een Nederlandse meester zing Nederlandstalige overleden artiesten (meesters in hun vak) en combineer dat met de Nederlandse schilderkunst. Ik had nog geen nummer gezongen maar het concept zat al helemaal in mijn hoofd. Toen kwam er een lijstje met artiesten waarvan ik vond dat ze een plekje verdiende in het programma en daarbij een longlist van de mooiste nummers. Maar ja, die lijst werd al snel veel te lang (wie heeft zoiets ook ooit longlist genoemd?) Ik zou zo een trilogie van Hollandse meesters kunnen maken. Dus schrappen!! Maar ja toen bleef er vooral een lange lijst met prachtige ballads over. Nou…. daar zit ook geen hond op te wachten. Dus helaas…. Kill your darlings…. schrappen maar weer en zoeken naar mooie, leuke, grappige en wat vlottere nummers. En volgens mij is dat gelukt.

Toen muzikanten zoeken. Eén iemand had ik al snel in gedachten. Wieke de Keyzer zou mijn pianiste moeten worden. Naast dat het een vriendin is, is het ook nog een heel fijn persoon om mee samen te werken en is ze super muzikaal. Veel van de nummers van mijn lijst zijn niet te verkrijgen op bladmuziek en Wieke kan dat! Die luistert en kan de akkoorden op papier zetten! En wat denk je….. ze wilde!!! Daarnaast vroegen veel nummers om een accordeon. Nou daarmee ken ik ook wel iemand! Collega Caroline Bremer speelde ooit samen met me in een personeelsband! En toen kwam ik een lied tegen met een prachtig intro van een bugel. Dat wil ik ook! Dus mijn trouwe vriend Tom Smits gevraagd! En dan nog percussie. Dat zou ik zelf kunnen doen maar nee….. niet bij mijn eigen concert. Dus Melvin Puijn gevraagd. De slagwerkdocent en dirigent van de slagwerkgroep van Volharding. Geen idee of hij hier tijd voor zou hebben, maar ook hij zei direct ja! (soms zit alles mee!)

En na maanden van teksten stampen en zelf oefenen, weken van repeteren met piano, en een korte periode van repeteren met het combo is het volgende week zo ver. Mijn wens gaat in vervulling! En dat voor een uitverkochte zaal van 180 man! Ongelooflijk! Wat ben ik een gelukkig mens.

Om Toon Hermans te citeren: Dit wordt een dag om lief te hebben, en dag en een jaar om lief te hebben, een jaar en een leven om lief te hebben. Oh er is zo veel!

Geplaatst in Geen categorie

Alles wat je (kuch) niet kunt gebr(kuch)uiken.

Zo irritant! Vlak voor de eerste repetitie met mijn pianiste Wieke als voorbereiding op mijn soloconcert Hollandse Meesters kreeg ik last van een irritante, droge, kriebelhoest. Ach ja… kan gebeuren…. gaat wel weer over. Ik heb nog even…. Maar ja, inmiddels 5 weken verder ga ik me toch wel een beetje zorgen maken. Aanstaande zondag moet ik optreden tijdens het concert van het koor Cantilene in Haalderen. En nog steeds, tijdens iedere repetitie krijg ik gemiddeld per 2 zinnen wel een keer zo’n irritante kuch. Het zijn geen uitgebreide hoestbuien maar wel heel storend.

Nu ben ik al een tijdje aan de hoestdrankjes, keelspray, trachitol en drink ik heel veel water, maar het mag niet baten. Gister maar eens even de dokter gebeld. “Nou meneer, vrijdag hebben we pas ruimte.” WAT? VRIJDAG? Maar zondag is het concert al!!! probeer ik nog, maar het maakte weinig indruk. “De dokter kan eventueel wel bellen.” Nou prima doen we dat! Wie weet kan hij telefonisch ook wel een paardenmiddel voorschrijven. “U wordt tussen 14.00 en 14.30u gebeld!”

Inmiddels was het alweer 16.30u en nog steeds geen telefoontje. Ik terug bellen…. gelukkig een andere assistente. “Oh meneer, wat vervelend. Ik snap er niks van. Maar u kunt morgen om 12.10u wel even langskomen.” Huh!?! Nou ja helemaal goed! Dus vandaag toch maar even langsgegaan. En gelukkig ik heb codeïne voorgeschreven gekregen (had ik zelf ook kunnen bedenken maar ok). Nu maar hopen dat het op tijd genoeg is en ik er zaterdag vanaf ben.

Let’s hope!