Geplaatst in blogs

Druk? Wat is druk? Wanneer ben je druk?

Hoi!”
“Hoi”
“Hoe gaat het met je?”
“Goed hoor….. druk! Met jou?”
“Ja…. ook druk!”

Dit is zo maar de start van 80% van de gesprekken die ik hoor, zie en voer met mensen. Iedereen is druk! 
Maar wat is druk? Is druk uit te drukken 😉 in een aantal uren dat je bezig bent in de week? 
Is het de hoeveelheid werkzaamheden? Is het de aard van de werkzaamheden? Of zijn we gewoon allemaal druk als een soort mode verschijnsel? Moet je ‘druk’ zijn om iets voor te stellen?

Ik weet het allemaal niet zo goed.

Ik krijg heel vaak de vraag of opmerking van anderen dat ik zo verschrikkelijk druk ben. “Waar haal je de tijd vandaan om al die dingen te doen?” “Ben jij ook wel eens thuis?” “Doe jij ook wel eens niets?” Allemaal vragen die ik regelmatig te horen krijg. En ik vind het heel lief hoor. Want blijkbaar maken mensen zich zorgen om mij, en ze zijn altijd goed bedoeld. Maar tja, dan vraag ik me af; wat is druk en is druk goed of slecht?

Ik vind het heerlijk om druk te zijn. (Even voor de duidelijkheid, het gaat hier niet over hyperactief ofzo…. Mensen dachten vroeger nog wel eens als ze mij zagen optreden met mijn toenmalige dweilorkest dat ik ADHD had. Ooit kwam ik eens een man tegen in Kroatië die mij herkende als die hyperactieve muzikant en na een week camping kwam hij stomverbaasd naar me toe met de opmerking dat ik zo rustig was op vakantie. Hij had altijd gedacht dat ik ADHD had!)

Maar het bezig zijn met veel verschillende dingen vind ik dus fijn!
Ik werk 4 dagen in de week in het onderwijs. En tja… het onderwijs is een drukke baan. Ik hoef het vast niet te hebben over werkdruk in het onderwijs, daar is genoeg over gezegd. Maar om dat vol te houden heb ik het juist nodig om een andere uitlaatklep te hebben. Voor mij is dat zingen, presenteren en het bespelen van percussie, en leuke dingen doen met mijn gezin en vrienden. Dat is wat mij energie geeft, waar ik heel blij van wordt! Ik vind het helemaal niet erg om ‘s avonds na een werkdag achter de computer te duiken om presentaties voor te bereiden, voorstellingen te bedenken of liedjes te studeren.
Ik gebruik mijn dagelijkse ritjes van huis naar Zevenaar om liedteksten te studeren met mijn voorgeprogrammeerde spotify lijstjes. 
En het allerliefst sta ik in het weekend op het podium om mijn passie te kunnen delen met het liefst zoveel mogelijk mensen. Om nog meer inspiratie op te doen ga ik ook nog eens heel graag naar het theater met leuke mensen en mag ik daar ook nog eens mijn mening over geven in de vorm van een online recensie. 

En ja ben ik dan druk? Nee… Want volgens mij is druk een gevoel. Druk is niet uit te drukken in uren of aantal taken. Ik doe heel veel dingen, maar alleen dingen die ik heel leuk vind. En door mijn GRIP ben ik heel bewust bezig met mijn bezigheden, doelen, passie, planning, taken e.d. 

De maand februari is voor mij een maand die je, kijkend naar mijn agenda, zou kunnen bestempelen als rustig. Ik heb maar één optreden met The Musical Night, maar deze maand voelt heel druk. Het is een piekmaand in het onderwijs. Cito-toetsen, rapporten maken, overdrachtsdossiers voor middelbare scholen, adviesgesprekken groep 8, driehoeksgesprekken groep 7, groepsplannen maken en dan ook nog de klas draaien met alle dagelijkse beslommeringen. En dat allemaal in mijn 4 werkdagen! Dat voelt als druk. 

Gelukkig weet ik dat februari een piekmaand is op school en kan ik daar rekening mee houden met alle andere werkzaamheden. Op mijn vrije maandag werk ik aan rapporten i.p.v. aan concerten en de weekenden gebruik ik om bij te tanken na een pittige werkweek. 

En vanaf maart, als ik het in de klas weer een beetje rust krijg ga ik weer los. Er staan alweer 9 optredens in de agenda in 3 maanden tijd. Zie ik daar tegenop…. nee ik heb daar nu alweer zin in!

Dus mensen… laten we elkaar niet meer vragen of vertellen hoe druk we zijn. Maar vraag aan elkaar of we happy zijn? En is het antwoord: nee! Doe daar dan wat aan! 

Geplaatst in blogs

Africa here we come!

Wat misschien niet iedereen van mij weet is dat ik ergens diep van binnen een aantal Afrikaanse genen moet hebben.

Vanaf kleins af aan ben ik gefascineerd door Afrika. Als kleine jongen was ik verknocht aan het Afrika museum in Berg en Dal. Als we op zondagmiddag niet wisten wat we moesten gaan doen en ik mocht kiezen…. dan koos ik het Afrika museum. Op een gegeven moment was het zelfs zo erg dat ik de rondleiding uit mijn hoofd kende.

Waar het vandaan komt weet ik niet maar het fascineert me. Vanaf mijn vroege jeugd wist ik dat ik ooit eens een reis wilde maken naar Afrika. Dat leek een onmogelijke wens maar naar jaren sparen ben ik in 2005, na het afronden van de Pabo, een rondreis gaan maken door Afrika. In een groep met mensen waar ik niemand kende ben ik gaan reizen van Kaapstad naar Nairobi. We doorkruiste 8 landen in onze jeep. Een onvergetelijke ervaring! En al snel was duidelijk… dit zou niet de laatste keer zijn. In 2007 ben ik (nu samen met Hanneke) samen met mijn goede vrienden Tom en Dianne op rondreis geweest in Zuid-Afrika en Swaziland. Auto huren en rijden maar. Super spannend maar dan leer je wel het echte Afrika kennen. In 2009 ging ik weer, dit keer met zijn tweeën. Met behulp van Brenda Moot van Brendafrica hebben we een reis uitgestippeld door Tanzania en Zanzibar. Met een guide en een kok trokken we de door nationale parken van Tanzania. O.k beetje decadent maar oh zo fijn. Na een lange dag safari lekker op de campsite aankomen waar de tent al is opgezet en het eten staat te pruttelen boven een vuurtje.

Na 2009 bleef het even rustig met de Afrika plannen. (Alhoewel ook een rondreis door Marokko en door Egypte is natuurlijk het Afrikaanse continent.) Maar toen kwamen de kinderen en was het even gedaan met de verre reizen. Maar één (nou ja één!?) Afrika-wens had ik nog wel. Al sinds mijn eerste reis in 2005 zei mijn vader dat hij ook wel eens naar Afrika zou willen. Maar in de praktijk kwam dit er toch niet van. Mijn moeder vindt het toch allemaal wel spannend en duur. Maar ja de wens van mijn vader was er nog steeds. Dus ik dacht… dan ga ik toch samen met hem. Tja en als je dat graag wilt doen moet je ook niet te lang wachten. Nu zijn we beide fit en gezond en zijn de omstandigheden zo dat we kunnen gaan dus waarom langer uitstellen? En tussen de dag dat ik hem vroeg of hij het zag zitten en het boeken van de reis zaten slecht enkele weken. En nu is het definitief! Eind juli vertrek ik met mijn eigen paps in het vliegtuig naar Nairobi voor 17 nu al onvergetelijke dagen. Van townships in Nairobi, tot de hoogste berg van Kenia, naar mooie meren, landschappen, bijzondere volken en natuurlijk prachtige nationale parken met als hoogtepunt de Masai Mara.

We reizen weer met dezelfde Brendafrica die samen met ons een mooie reis heeft samengesteld. Weer gaat er een guide en een kok mee en trotseren vader en zoon de Afrikaanse wildernis.

En nu het geboekt is begint het echt weer te kriebelen. Ik heb wel vaker momenten van heimwee naar Afrika. Ik kan niet wachten om de (eigenlijk toch wel vieze) geuren van de Afrikaanse stad te ruiken, de stralende gezichten van de mensen, de vriendelijkheid, de culturen, de mooie landschappen, uitgestrekte grasvlaktes, de verscheidenheid aan dieren en het gevoel opnieuw te herbeleven.

Africa here we come!

HOME